شریکها (پارتنرها) در یک رابطه، دو فرد با خصوصیات مشابه نیستند . آنها یکسان نیستند اما حقوق برابر دارند. یعنی باید متقابلاً به مرز و حریم و تصمیمات یکدیگر احترام بگذارند.
رابطه دو نفر، در صورتی که یکی از شریکها (پارتنرها)، مرز و حریم طرف دیگر را رعایت نکند، غالباً با خوشبختی همراه نیست.
شریکهای (پارتنرهیا) برابر، به یکدیگر به طور متقابل کمک میکنند که حس خوشی داشته باشند. شریکهای (پارتنرهای) برابر از کارهای زیر خودداری میکنند:
شریکهای (پارتنرهیا) برابر، میزان مسئولیتشان در رابطه، هم برابر است . مثلاً مشترکاً درباره بچه دار شدن یا نشدن تصمیم میگیرند (تنظیم خانواده) و یا تصمیم میگیرند که آیا نیاز به جلوگیری از حاملگی هست و در صورت نیاز میخواهند از کدام یک از روشهای جلوگیری از حاملگی استفاده کنند.
نابرابری در رابطه گاهی منجر به خشونت شریک زندگی یا خشونت جنسی میشود.
